Środowisko szkolne

Bardzo ważną rolę, jak okazuję się, w życiu i wychowaniu mlodego czlowieka pelni srodowisko szkolne, w ktorym dziecko spedza wiekszosc swojego czasu. To jak wygladaja relacje miedzy rowiesnikami i nauczycielami, ma decydujacy wplyw na ksztaltowanie sie jego cech psychicznych, m.in. poczucie wlasnej wartosci, otwartosc, zaradnosc w trudnych momentach.

W odpowiednim przygotowaniu dziecka do rozpoczecia edukacji wazna role pelnia rodzice. Mlody czlowiek przezywa w pewnym stopniu szok, gdyz caly jego swiat, opierajacy sie do tej pory glownie na zabawie, zostaje przewrocony do gory nogami. poczucie obowiazku i wypracowania samodyscypliny czesto przerasta psychicznie mlodego czlowieka, ktory nie radzi sobie z nowymi postawionymi mu zadaniami.

W przygotowaniu dziecka do edukacji istotne znaczenie ma wczesniejsze uczeszczanie do przedszkola, gdyz wypracowuje w nim zdolnosc do wspolpracy z innymi i przyzwyczaja do chwilowego braku bezposredniej obecnosci i opieki rodzica.

Każdemu rodzicowi z pewnocia zalezy na wlasciwym przygotowaniu dziecka do wkroczenia w szkolny swiat, ktory powinien spelniac funkcje drugiego domu, wychowawcza i ksztaltujaca mlodego czlowieka. niezaprzeczalnie natomiast nikt nie chcialby, zeby jego potomek musial spedzac czas w warunkach storzonych w glowie bylego ministra edukacji pana Giertycha ;).

Wady wymowy

Chciałam poruszyć ten problem, ponieważ dzieci często są wyśmiewane czy przedrzeźniane przez rówieśników z powodu błędów wymowy. Przeżywają dużo stresu z powodu nieakceptacji w klasie, czy na podwórku.

Jąkanie jest to zaburzenie mowy objawiające się przeważnie niezamierzonym przerywaniem, "zacinaniem się", powtarzaniem wypowiedzi, zniekształcaniem sylab bądź całych słów.

Przyczyny: Jąkanie powodowane jest między innymi poprzez nieprawidłową koordynację ruchową mięśni oddechowych, fonacyjnych, mimicznych bądź też rozpraszaniem uwagi, zaburzeniami nerwowymi, a także uszkodzeniami ośrodków mowy w mózgu.
Badaniem tej przypadłości zajmuje się m.in. logopedia. Jąkanie może w dużym stopniu utrudnić osobie jąkającej normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Jąkanie się leczy - logopedia, przy ciężkiej pracy, nawet osoba, która mocno się jąka, osiąga znaczne poprawy, usunięcie lęku, ćwiczenia oddechowe i rozluźniające. Efekty widoczne już po kilku tygodniach, ale potrzeba ciężkiej pracy pacjenta przy pomocy logopedy.

Jak wiele? W Polsce jąka się ok. 1-2% dorosłych i ok. 4% dzieci, co daje ok. 500 tysięcy osób. Blisko 65% dzieci wyrasta z jąkania, zanim skończą cztery lata, bez żadnego leczenia.

Polecam artykuł szczegółowo opisujący zagadnienie http://www.zdrowemiasto.pl/_czas/index.php?art=33

Żródła: www.wikipedia.pl

Telewizja

Z dorocznego Ogólnoeuropejskiego Badania Preferencji Widzów wynika że rodzice dostrzegają pozytywny wpływ, jaki telewizja ma na ich dzieci, ale jednocześnie uważają, że jest w niej zbyt dużo przemocy i seksu.

Z sondażu wynika, że zdecydowana większość ankietowanych rodziców w państwach europejskich (85%) dzieci do 18 roku życia uważa, że oglądanie telewizji ma swoje dobre strony (w Polsce - 45%).

Najczęściej wymieniany pozytywny wpływ telewizji na dzieci to:
+ poprawa wiedzy ogólnej dziecka (68%)
+ lepsze zrozumienie języka (48%)

Ponad połowa rodziców (54%) uważa, że telewizja ma negatywny wpływ na ich dzieci
- jedna czwarta z nich jest zdania, że na skutek oglądania telewizji ich dzieci stają się agresywne.
- jedna piąta, że telewizja straszy ich dzieci.

Ponad połowa rodziców (57%) chciałoby zwiększenia nadzoru nad zawartością programów telewizyjnych (w Polsce życzyłoby tego sobie dwie trzecie rodziców). Są to przede wszystkim rodzice z Austrii, Szwajcarii, Niemiec i Rumunii.
Rodzice bardziej obawiają się przemocy na ekranach telewizorów (79%), niż treści o charakterze erotycznym (56%).

Polacy w przeciwieństwie do rodziców z Europy Zachodniej nie obawiają się negatywnego wpływu treści komercyjnych. Wywołują one lęk tylko u 16% polskich respondentów, podczas gdy w Belgii czy Niemczech - u 60%.

Zdecydowana większość rodziców w Europie (83%) twierdzi, że w jakimś zakresie ocenia programy telewizyjne oglądane przez ich dzieci.
Tylko jedna piąta dzieci samodzielnie decyduje o tym, co będą oglądały w telewizji.
41% rodziców decyduje o tym bez konsultacji z dzieckiem, a 36% ocenia zawartość programów, konsultując się z dziećmi.
Kobiety częściej oceniają telewizyjne programy dla dzieci niż mężczyźni. W Polsce 77 % rodziców twierdzi, że kontroluje to, co oglądają ich dzieci.

Dzieci w Europie Centralnej oglądają telewizję dłużej i spędzają więcej czasu przed telewizorem bez nadzoru rodzicielskiego.

Polska wyróżnia się na tym tle wśród krajów regionu. Połowa polskich dzieci spędza mniej niż 1,5 godziny dziennie przed telewizorem. Większość polskich rodziców ogląda telewizję wspólnie z dziećmi.

Prawie jedna trzecia rodziców (29%) pozwala dzieciom poniżej drugiego roku życia na oglądanie telewizji, jednak pod tym względem istnieją poważne różnice między poszczególnymi krajami europejskimi.
W Holandii, Belgii i Irlandii ponad 40% dzieci w tym wieku może oglądać telewizję, podczas gdy w krajach niemieckojęzycznych (Niemcy, Szwajcaria, Austria) oraz we Francji - mniej niż 15%.
W Niemczech 38% badanych rodziców nie pozwala dzieciom na oglądanie telewizji przed ukończeniem 4 roku życia.
W Polsce większość rodziców pozwala oglądać telewizję dzieciom w wieku 1-2 lat.

41% europejskich dzieci ma telewizory w swoich pokojach.
W Rumunii ten odsetek jest najwyższy i wynosi 62%, na drugim miejscu są Węgry - 56%. W Szwajcarii jedynie 18% dzieci ma telewizor w pokoju, w Polsce - 39%.

Niewielu rodziców dostrzega zagrożenia w tym, że dzieci mają odbiorniki TV w swoich pokojach. Mniej niż jedna piąta (18%) rodziców , których dzieci mają telewizory w pokojach, jest zaniepokojonych tym, że dzieci mogą oglądać nieodpowiednie programy, gdy są same. Znaczna większość polskich rodziców (83%) też jest tego zdania.

Badanie przeprowadzono między październikiem a grudniem 2007 r. na grupie 6000 respondentów w 13 europejskich krajach: Holandii, Irlandii, Niemczech, Francji, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Polsce, Czechach, Słowacji, Rumunii, Słowenii i na Węgrzech. Jest to już czwarte tego typu badanie preferencji widzów przeprowadzone na zlecenie UPC przez firmą badawczą Research International.

http://wiadomosci.onet.pl/1662082,11,item.html
http://www1.istockphoto.com/file_thumbview_approve/3073816/2/istockphoto_3073816_retro_tv_pop_stars.jpg

Stres.....

stres.... Każdy chyba był chociaż raz w życiu zestresowany mniej lub bardziej. Ale co dokładnie jest stres??
Są trzy kategorie stresu:
1. Stres jako bodziec - przykry, przeszkadzający i odrywający od aktywności : ta kategoria próbuje opisać różnorodne, nieprzyjemne sytuacje wywołujące stres, np. hałas w miejscu pracy, przykre wydarzenie wydalenia z pracy lub choroba.
2. Stres jako reakcja na przykry bodziec ze środowiska zewnętrznego : ta kategoria próbuje opisać reakcje, które pojawiają się w ciele i umyśle człowieka w odpowiedzi na nieprzyjemne sytuacje, np. gorsze wykonanie zadania.
3. Stres jako dynamiczna relacja pomiędzy człowiekiem, a otoczeniem - która może być oceniana przez jednostkę albo jako wymagająca określonego wysiłku adaptacyjnego, albo przekraczająca możliwości jej sprostania.
Objawy stresu są bardzo różne

Reakcje fizjologiczne:
- Wzrost aktywności systemu nerwowego
- Zwiększony poziom adrenaliny (lub nor-adrenaliny) we krwi, co powoduje palpitacje serca, wzrost ciśnienia
- Bóle głowy, pleców, żołądka

Reakcje psychologiczne:
- lęk
- stany depresyjne
- smutek
- irytacja
- rozczarowanie życiem i sobą

Obok nich pojawiają się jeszcze również:

Zmiany w zachowaniu:
- objadanie się
- palenie papierosów
- nadużywanie alkoholu
- obgryzanie paznokci
- zaburzenia snu
- łatwe wpadanie w gniew
- unikanie kontaktów z ludźmi

Zmiany w myśleniu:
- trudności z koncentracją
- zapominanie
- negatywne myślenie

Każdy z nas może odnaleźć na tej liście chociaż jedną rzecz a raczej objaw stresu jaki się u nas pojawia. Jeżeli umiemy sobie poradzić ze stresem np. w niemiłych sytuacjach, przed egzaminem itp. to bardzo dobrze ale co gdy nie możemy się z nim uporać znalazłam kilka fajnych trochę banalnych ale mam nadzieję, że pomocnych filmików z cyklu "jak uporać się ze stresem".







Mam nadzieję, że komuś się to przyda ;) przede wszystkim, że sesja się zbliża, a co za tym idzie STRES :D
Więc coś na rozluźnienie

Zły wpływ mediów

Na pytanie czy media mają destrukcyjny wpływ na młodzież pewnie odpowiedzielibyśmy- oczywiście tak. Ale dorastający ludzie często w ogóle nie zdają sobie z tego sprawy, że telewizja, internet, gry komputerowe są ogromnym zagrożeniem dla dopiero kształtujących się osobowości.
Programy z elementami przemocy i agresji, filmy ze scenami napadów, tortur, gdzie zabijani są ludzie, stanowią moim zdaniem duże niebezpieczeństwo. Negatywnie wpływają na wyobraźnię i rozwój emocjonalny młodego człowieka. Mając kontakt z takimi obrazami na co dzień przyswajają je sobie jako zwykłe, normalne. Nie daj Boże gdy zaczynają je naśladować, przenosić do świata rzeczywistego.
Treści pornograficzne mają równie negatywny wpływ na młodzież jak te przepełnione przemocą.
Co do gier komputerowych to uważam, że są one niekiedy o wiele gorsze od telewizji, gdyż zmuszają do uczestnictwa. Młoda osoba cała angażuje się w grę, która staje się jej nałogiem, jej światem. Tak zwane "strzelanki" gdzie bohater ma po kilka żyć, budzi uczucie nieodwracalności czynów, a nawet nieśmiertelności. Budzą agresywne zachowania w człowieku, który nie będzie zważał na konsekwencje swoich czynów w realnym świecie, bo na takowe w grze również zważać nie musi.
W internecie dziecko nie kontrolowane z łatwością znajdzie treści wypełnione przemocą , wulgaryzmami czy pornografią. Po wpisaniu zwyczajnego hasła np."nastolatki" do przeglądarki internetowej, pojawia się mnóstwo stron propagujących pornografie. Również na takiej stronie, jak www.youtube.pl nie problem jest znaleźć filmiki pokazujące sceny przemocy.
Ważna jest ciągła kontrola dzieci i młodzieży by miała jak najmniej kontaktu ze scenami agresji i ludzkiego cierpienia w programach czy filmach. Ograniczać trzeba również gry, nie pozwolić by zatarła się granica między światem rzeczywistym a fikcyjnym.
A co najważniejsze to wszystko trzeba dopasować do wieku i rozwoju emocjonalnego dziecka.

Gdyby mężczyźni wychowywali dzieci...

Znalazłam ten filmik na youtube.pl i wydał mi się zabawny. A co gdyby to mężczyźni naprawdę wychowywali dzieci? Świat pewnie wyglądał by inaczej? Ale czy lepiej??
Jak ktoś ma ochotę przedstawić swoje koncepcje, proszę pisać.
Dla mnie to zbyt wielka abstrakcja;P